Duurzaamheidsrisico’s

Bij due diligence in ketens gaat het over sociale of milieurisico’s. Denk bijvoorbeeld aan het risico op:

  • kinderarbeid op cacaoplantages of in kledingfabrieken
  • gedwongen arbeid in de visserijsector
  • gevaarlijke arbeidsomstandigheden bij het leer looien
  • vervuiling van het water na het verven van spijkerbroeken
  • uitbuiting rondom mijnen
  • veel te lage lonen op theeplantages
  • uitstoot van broeikasgassen die leiden tot klimaatverandering
  • enzovoorts

Helaas is het lijstje eindeloos lang. Het goede nieuws is dat bedrijven het verschil kunnen maken.



Risico’s in kaart brengen

Als de belangrijkste herkomstlanden van ingekochte grondstoffen, halffabricaten, goederen of diensten in kaart zijn gebracht, is het tijd om duurzaamheidsrisico’s in kaart te brengen. Gelukkig hoef je daarvoor niet vanaf nul te beginnen. Er is veel kennis beschikbaar, zo levert een korte zoektocht op internet al veel op. Voor hulpmiddelen en interessante sites, bekijk dan de sectie ‘handige hulpmiddelen’. Vaak heeft de (tussen) leverancier ook een goed zicht op eventuele duurzaamheidsrisico’s die bij het product of land horen. Ga daar dus het gesprek over aan.



Risico’s prioriteren

Vaak is er een hele lijst met sociale en/of milieurisico’s en is het niet mogelijk (nog efficiënt) om deze allemaal tegelijk aan te pakken. Daarom mag je prioriteren.


Risico’s prioriteren doe je door te kijken naar de ernst en de waarschijnlijkheid van negatieve impact. De ernst is daarbij het belangrijkste. De meest ernstige risico’s moet je altijd prioriteren ook al is de waarschijnlijkheid klein. De ernst van een risico wordt bepaald door de zwaarte, reikwijdte en onomkeerbaarheid:

  • Zwaarte: Zwaarte verwijst naar de heftigheid van het negatieve gevolg .
  • Reikwijdte: Reikwijdte gaat over hoeveel mensen schade ondervinden.
  • Onomkeerbaarheid: Onomkeerbaarheid gaat over de mate waarop schade hersteld kan worden (of niet).

Risico’s met een grote impact, een grote reikwijdte en die onomkeerbaar zijn, moeten als eerst worden geadresseerd. Bepaal de prioriteiten niet alleen, maar ga hierover in dialoog met belanghebbenden zoals maatschappelijke organisaties, vakbonden, experts, toeleveranciers en afnemers. Als je de meest ernstige en waarschijnlijke risico’s hebt aangepakt, dan ga je verder met de volgende risico’s. Prioritering betekent dus uitstel, geen afstel.

Handige hulpmiddelen

  • De MVO Risico Checker is een goed startpunt om risico’s in kaart te brengen.
  • De Heat Map Heat Map van de SER laat zien hoe risico’s geprioriteerd kunnen worden.
  • Op de IMVO-convenanten website van de SER staan veel tools omtrent risico-analyse per sector (bijvoorbeeld voedingsmiddelen, metaal en textiel) Dit Excel template, specifiek voor bedrijven in de textielsector, helpt informatie over leveranciers te structureren en bij te houden.
  • De Open Supply Hub: is een hulpmiddel waarin bedrijven in de textielsector laten zien met welke leveranciers zij werken. Bedrijven die van dezelfde leveranciers afnemen kunnen mogelijk samen aan verbeteringen werken.
  • De SER Tool “Met wie ga ik in gesprek?” helpt je stakeholders in kaart te brengen voor de risico analyse